 |
 |
شفا خانه یاد ..... این «دل » هم گاهی خرجهای سنگین روی دست انسان می گذارد. اگردراولین فرصتی که متوجّه « بیماری روحی » می شویم آن را مداوا نکنم ،ریشه می دواند وجان گرفتارغدّهای بدخیم « رذائل » می شودو درمانش دشوارگاهی هم غیر قابل علاج می گردد. نگاهی به آنان که دربستربیماری افتاده اند کافی است که انسان رامتوجّه«عمق فاجعه» وفراگیری خطر سازد . شما چه تعداد ازاین گونه گرفتاران را می شناسید؟ خودتان چطور ؟ تاچه حدّ از سلامتی روح وعاغیت جان بر خوردارید ؟ وقتی « عفونت گناه » دل رادرمعرض نابودی قرار می دهد، وقتی « جان » در قفس تن ،دچارتنگی نفس می شود، وقتی « قلب » گرفتارفشاروسوسه های ابلیس می گردد، وقتی سلسله اعصاب «خداترسی »و« یادمعاد» ازکارمی افتد وحسَ وحیات خو د رااز دست می دهد ونیش زهرآگین حسد و جراحت کبرو غروررا احساس نمی کند، وقتی « پای اراده» سست می شود، وقتی « دست نیکی » فلج وبی حسّ می گردد، وقتی « چهر?روح » ،دراثرتکرارگناهان زشت می شود، اینجا ست که باید به « مداوای روح » پرداخت وغدّه های رذائل را جرّاحی کرد و« تب شهوات» را پایین آوردو« فشارغضب» راکنترل کرد. کدام شفاخانه است که «جان بیمار» را درمان می کند؟ کدام « دارو» است که تشنّج روح افسردگی روان را برطرف ساخته، شورونشاط وامید می بخشد؟ کدام طببیب است که «نبضدل » مارا می گیرد و« ضربان هوا نفس » و« تب خودخواهی » رامی سنجد ونسخ? مناسب برای درمان آن می نویسد؟ مشکل این است که بیماریهای روحی ومعنوی به این زودی خودرا نشان نمی دهد . تنها افراد تیزهوش ودقیق می توانند ناهنجاریهای رفتاری را که نتیجه «عفونت قلب » است، تشخیص دهند وبه فکرمعالجه بیفتند. به قول حافظ : « طبیب روح ،مسیحادم است ومشفق،لیک چو درد درتو نبیند،که را دوا بکند؟ » مگر باکتمان درد وانکار بیماری، مشکلی حلّ می شود؟ فکر می کنید برای بر طرف کردن « ضعف ایمان » به کدام « مرکز توان بخشی » باید مراجعه کرد؟ غذای تقویت اراده چیست؟ شربتی که سینه را از خلطهای مسموم «کینه» و« ریا» و« نفاق» صاف کند،کدام است؟ معجونی که جراحتهای روح را مداوا کند کجا می فروشند؟ آه.... که چه بیمارستانی است جامع? دورازخدا !وچه تیمارستانی است دنیای دنیازدگان وآخرت گریزان!فکر می کنم گاهی باید برای بیدارکردن وجدان وفعّال کردن فطرت،« شوک یاد» وارد کرد و« ویروس غفلت » راکشت. غفلت ،تنها یک بیماری فردی نیست ،بلکه به دیگران هم سرایت می کند. دم خور بودن با غفلان ،دیگران را هم به غفلت یاحدّاقل به « تغافل » وبی خیالی وبی دردی می کشد درد مخصوصِ ِ « مرفّهان بی درد»! لهوولعب،از«مواد مخدّر» روح وعقل است، سرمستی گناه،هوش وبصیرت آدم را خمارمی کند، کاش یک «زلزل? روحی » به قدرت هزارریشتر، روحیّات وزندگیها را زیر ورو کند. گاهی یک « توب? نصوح » حکم جرّاحی کامل را دارد.َ حضور در مجالس ذکر وحال وگریه ودعا وزیارت گاهی مثل واردشدن به « اتاق عمل » است. نتیجه اش یک اتنقلاب روحی وبهبودی کامل است، ولی ...به شرطی که انسان به دستورالعملهای طبیبِ جان عمل کند وباز هم ناپرهیزی نکند. وبر خلاف نسخه رفتار نکند تا بیماری ،دوباره به اندام روحش وارد نشود. « پشیمانی » مثل یک دوا تلخ است، ولی عافیت روحی میآورد. آنکه هرگز تلخی ندامت برگناه وخسران را نمیچشد درز لذ ّتهای خیالی همچنان میماند ومیماند، تا آنکه « غدّ? معصیت » سراسر قلبش وسینه اش را می گیرد. آن وقت است که می گویند: «دیر شده وکار از کار گذشته است»! خوشا تلخی پشیمانی ! و... خوشا لذّتِ توبه.
خدایا ..............
اولین فرمان الهی
شهادت بانوی دو عالم بر فرزند غائبش و تمام شیعیان آن حضرت تسلیت ب
همه آرزویم اینست...
نمی دانم...
[عناوین آرشیوشده]
 |
 |
