«حسن بن علی بن شعبه» ازدانشمندان بزرگ قرن چهارم در کتاب «تُحَفُ العُقول» خطبه ای را ازامام حسین-علیه السلام- نقل کرده که محل وتاریخ آن روشن نیست ولی قرائن وشواهد نشان می دهد که این همان خطبه ای است که حضرت در«مِنیٰ» ایراد نموده است:

... ای رجال مقتدر! شما گروهی هستید که به دانش و نیکی وخیرخواهی شهرت یافته اید در پرتو دین خدا در دل مردم عظمت ومهابت یافته اید شرافتمند ازشما حساب می برد و ضعیف و ناتوان شما را گرامی می دارد و کسانی که با شما هم پایه و درجه اند وبرآنها حق نعمتی ندارید شما را برخود مقدم می دارند... من برشما که(به سبب سوابق و ایمانتان) بر گردن خدا منت می نهید، می ترسم که از طرف خدا برشما عذاب و گرفتاری فرود آید زیرا شما به مقام بزرگی رسیده اید که دیگران دارا نیستند وبر دیگران برتری یافته اید نیکان و پاکان را احترام نمی کنید در صورتی که شما به خاطر خدا در میان مردم مورد احترام هستید. شما به چشم خود می بینید که پیمانهای الهی را می شکنند وبا قوانین خدا  مخالفت می کنند ولی بیم و هراسی به خود راه نمی دهید. ازنقض عهد و پیمان پدرتان به هراس می افتید ولی به اینکه به پیمانهای رسول خدا شکسته یا خوار و بی مقدار گشته است هیچ اهمیت نمی دهید. افراد کور و لال و زمینگیر در کشور اسلامی بدون سرپرست و مراقب مانده اند و برآنها رحم نمی شود اما شما درخور موقعیت و منزلت خویش کاری نمی کنید و با کسی هم که وظیفۀ خود را در این مورد انجام می دهد یاری و همکاری نمی کنید و با سازش و همکاری و مسامحه با ستمگران خود را آسوده می دارید. خداوند فرمان جلوگیری از منکرات و بز داشتن مردم از آنها را داده است ولی شما از آن غافلید. مصیبت شما عالمان امت از همه بیشتر است زیرا موقعیت و منزلت عالمان مورد تعرض قرار گرفته است و ای کاش این را می دانستید. زمام امور باید به دست کسانی باشد که عالم به احکام خدا و امین برحلال و حرام او هستند و شما دارای این مقام بودید و از دستتان گرفتند و هنگامی این مقام را ازدست شما گرفتند که از پیرامون حق پراکنده شدید و با وجود دلیل روشن در سنت پیامبر اختلاف ورزیدید. اگر در راه خدا مشکلات را تحمل کرده در برابر آزارها و فشارها شکیبایی از خود نشان می دادید زمام امور در قبضۀ شما قرار می گرفت و همۀ امور زیر نظر شما اداره می شد ولی شما ستمگران را بر مقدّرات خود مسلط کردید تا حلال و حرام را در هم آمیزند و در شهوات و هوسرانیهای خود غوطه خورند. آنان را براین مقام مسلط نساخت مگرگریز شما از مرگ و دلبستگیتان به زندگی چند روزۀ دنیا. شما با این کوتاهی در انجام وظیفه، ناتوانان را زیر دست آنها قراردادید تا گروهی را برده و مقهور خویش، و گروه دیگر را برای زندگی توأم با شکست بیچاره سازند و به پیروی از اشرار و در اثر گستاخی در پیشگاه خداوند جبّار، درادارۀ حکومت، به میل و هوای خود رفتار کنند و دل به رسوایی و هوسرانی بسپارند. در هر شهری از شهرها گوینده ای(مزدور را برای تبلیغ اهدافشان) بر فراز منبر فرستد وهمۀ کشور اسلامی در قبضۀ آنهاست و دستشان درهمه جا باز است و مردم بردۀ آنان و دراختیار آنان هستند هر ستمی که براین مردم بی پناه کنند مردم نمی توانند از خود دفاع کنند. دسته ای ازاین قوم زورگو و معاندند که بر هر ناتوان و ضعیفی فشار می آورند و برخی دیگر فرمانروایانی هستند که به خدای زنده کننده و میراننده عقیده ای ندارند. شگفتا از این وضع! و چرا درشگفت نباشم درحالی که زمین در تصرف فردی ستمگر و دغلکار و باجگیری نابکار است که بر مؤمنان بی هیچ ترحم و دلسوزی حکمرانی می کند! خدا در کشمکش میان ما حاکم، و او به حکم خود بین ما داوراست. پروردگارا ! این حرکت ما نه به خاطر رقابت برسرحکومت و نه به منظور به دست آوردن ما دنیاست بلکه به خاطر آن است که نشانه های دین تو را به مردم نشان دهیم و اصلاحات را درکشور اسلامی اجرا کنیم تا بندگان ستمدیده ات از چنگ ظالمان در امان باشند و واجبات و احکام و سنتهای تو اجرا گردد. اینک(شما بزرگان امت) اگر مرا یاری نکنید ستمگران برشما چیره می گردند و درپی خاموش ساختن نور پیامبرتان می کوشند...

خدایا ..............
اولین فرمان الهی
شهادت بانوی دو عالم بر فرزند غائبش و تمام شیعیان آن حضرت تسلیت ب
همه آرزویم اینست...
نمی دانم...
[عناوین آرشیوشده]