ارید که شرافتمند از شما حساب می?برد و ناتوان شما را گرامی می?دارد و آنان که هم?درجه شمایند و بر آنها حق نعمتی ندارید، شما را بر خود پیش می?دارند، شما واسطه حوایجی هستید که از خواستارانشان دریغ می?دارند و به هیبت پادشاهان و ارجمندی بزرگان در میان راه، گام برمی?دارید. آیا همه اینها از آن رو نیست که به شما امیدوارند که بحق خدا قیام کنید؟! اگرچه از بیشتر حقوق خداوندی کوتاهی کرده?اید از اینرو حق امامن را سبک شمرده، حقوق     عیفان را تباه ساخته?اید و به پندار خود حق خود را گرفته?اید. شما در این راه نه مالی خرج کردید و نه جانی را برای خدا که آن را آفریده به مخاطره انداختید و نه برای رضای خدا با عشیره?ای درافتادید، آیا شما به درگاه خدا بهشت و همنشینی پیامبران و امان از عذاب او را آرزو دارید؟!

ای آرزومندان به درگاه خدا! من می?ترسم کیفری از کیفرهای او بر شما فرود آید، زیرا شما از کرامت خدا به منزلتی دست یافته?اید که بدان بر دیگری برتری دارید و کسی را که به وسیله خدا (برشما) شناسانده می?شود گرامی نمی?دارید با اینکه خود به خاطر خدا ر میان مردم احترام دارید، شما می?بنید که پیمانهای خدا شکسته شده و نگران نمی?شوید با اینکه برای یک نقض پیمان پدران خود به هراس می?افتید. می?بینید که پیمان رسول خدا(ص) خوار و ناچیز شده و کورها و لالها و از کارافتاده?ها در شهرها رها شده?اند و رحم نمی?کنید، و در خور مسئولیت خود کار نمی?کنید و به کسانی که در آن راه تلاش می?کنند وقعی نمی?نهید و خود به چاپلوسی و سازش با ظالمان آسوده?اید. همه اینها همان جلوگیری و بازداشتن دسته?جمعی است که خداوند را بدان فرمان داده و شما از آن غافلید. مصیبت بر شما از همه مردم بزرگتر است، زیرا در حفظ منزلت علما مغلوب شدید، کاش (در حفظ آن) تلاش می?کردید.