 |
 |
آن سال محرّم با تابستان گرم و سوزانی مصادف شده بود.
وآفتاب داغ چون شلاق بر زمین شنزارمی نواخت آبهایی
را که هم امام حسینعلیه السلام ویارانش ذخیره کرده بودند
تمام شد،فشار بی آبی و تشنگی زنان و کودکان و مردان و
درنگرانی و مضیقۀ درناکی بودند«عبدالله بن حسین (ع)»
که برخی او را «علی اصغر» نامیده اند کودک شیرخواری
بود که سِنّش به یک سال هم نمی رسید او تشنه شده لبهای
کوچکش خشک و گلویش از شدت تشنگی تفیده بود و نالۀ
مظلومانۀ این کودک معصوم که در فضای خیمه های سپاهِ
امام حسینعلیه السلام می پیچید همه را نگران کرده بود.
عباسعلیه السلام اندکی صبرکرد تا هوا تاریک شود و شب بر
چهرۀ جهان پردۀ ظلمت کشد وبرای آوردن آب به خیمه ها
رهشپارشود. به هرحال شب فرارسید وعباس(ع) درحالی
که شمشیرآخته دردست داشت ونیروی اندکی او راهمراهی
می کردند نزدیک نهر فرات رسیدند که عمروبن حجاج
مأمورنگهبانی فرات به همراه نیروهای زیادی بود.
فریاد عباس(ع) شمشیرخودرا ازغلاف بیرون آورده وقبضۀ
آن را به منظوردفاع و حمله در دست می فشرد،تعدادی از
تعدادی ازهمراهانش توانستند بیست مشک را پرازآب کنند و
درگیری سختی بوجود آمده بود. ولی فریاد الله اکبرعباس(ع)
وحشت و رعب عجیبی دردل افراد دشمن انداخت و درحالی
که خود چون کوه استواری برجا ایستاده ویزیدیان اسب سوار
راپراکنده می کرد،ازجان یاران نیزدفاع می کرد.
عباس(ع)وهمراهانش توانستند آب به خیمه ها بیاورند، به این
جهت عباس(ع)لقب سقّا گرفت.
دوست دارم کام عطشان تو را سیراب سازم
گرچه خود ازتشنه کامی برلب دریا بسوزم
خدایا ..............
اولین فرمان الهی
شهادت بانوی دو عالم بر فرزند غائبش و تمام شیعیان آن حضرت تسلیت ب
همه آرزویم اینست...
نمی دانم...
[عناوین آرشیوشده]
 |
 |
