نرم اگر اندیشه می کرد

شاید این آفاق گرد آلود

دار بست تارهای نازک جاجیم باران بود

و بهار پنجه های تو بر انها پود های سبز و سرخ و زرد می تاباند

وبه مضرابی شتاب آمیز

رشحه ای از خون انگشتان چالاکت

بر زمینه می دوید بر شاخه ای از ارغوان می بست

بلبلی ناگاه

پر زنان می آمد و بر شاخه ی گلجوش

مینشست

و تو را می خواند

_

سبز اگر اندیشه می کردم

شاید این گزبوته های شور

جنگل سیراب او جا یا اقاقی بود

وینهمه بغض گره خورده

_بغض سبز تیغدارتلخ_

_سرخ اگر اندیشه می کردم

_نرم و سبز و سرخ_

شاید این دریای شور بی قرار هارا

پهنه ی سرسبز شبدر بود

در تپش از باد

و همین خورشید نارنجی آویزانزباغ عصر

سیب سرخی می شد و با یک تکان از شاخه می افتاد

_ژرف اگر اندیشه می کردم

شاید اینک چاهی از کفتر

پر زنان فواره می شد تا هلال نازک کم رنگ

و تو دور از من نبودی این همه خورشید....

این همه فرسنگ...

خدایا ..............
اولین فرمان الهی
شهادت بانوی دو عالم بر فرزند غائبش و تمام شیعیان آن حضرت تسلیت ب
همه آرزویم اینست...
نمی دانم...
[عناوین آرشیوشده]